Wat nu? Wat nog?

Na op een relaxed Koh Panang Wienekes verjaardag gevierd te hebben met een Deens stel, zijn we doorgegaan naar een Koh Tao waar we nog meer gerelaxed hebben. En natuurlijk waar Sander nog een paar duikjes heeft gemaakt.

Om het met de juiste woorden te zeggen ik heb er mijn Diver Rescue Course gevolgt.
Dit houdt in dat ik nu niet meer onschuldig mag toe kijken als iemand verzuipt tijdens het duiken. Op Tao heeft het zelfs een paar dagen geregend, nu maakte dat voor mij niet zoveel uit maar Wien had hierdoor iets minder te doen op het eiland.

En toen op naar Bangkok om vanuit daar naar Cambodja te vertrekken.

Ik weet niet wat wij hebben met busritjes maar er is altijd wel wat. Tot de grensplaats Poipet ging het goed en toen moesten we nog een kleine 170 kilometer reizen. DAAR HEBBEN WIJ 7 UUR OVER GEDAAN!!! De uhh..
??snelweg?? bestond uit stof, stof en nog eens stof. Een grote werk-in-uitvoering was het. En dan bedoel ik dit niet synisch. Er was dus alleen maar stof tussen de gaten in de weg.

Rond een uurtje of 7 in de avond (= pikdonker in een land zonder licht) kwamen we dan toch aan in Siem Reap. Samen met nog een nederlands stel hebben we een slaapplaatsje kunnen bemachtigen in het Winter Guesthouse (vraag je je toch ook af hoe ze die naam kunnen verzinnen op een plek waar het ten minste +35 graden is).

We hadden samen met Sonya en Wouter afgesproken om 05.30 uur te vertrekken op brommertjes naar Angkor Wat om de zonsopgang te bekijken. Als 4 echte motor muizen zijn we bij onze plaatselijke chauffeurs achterop geklommen om aan onze 13 uur durende rondtour te beginnen.

Wat moet ik zeggen over alle Wats? Het lijkt of een puberende reus van 100 meter zijn kist met lego heeft laten vallen midden in de jungle. Overal liggen stukken stenen en staan (nog redelijk intacte) Wats/tempels. De afstanden zijn behoorlijk tussen iedere tempel. Het is heel mooi om te zien. Wien en ik hebben respectievelijk als een echte Lara Croft en een heuse Indiana Jones over stenen geklauterd, in Wats geneusd en schatten gezocht (overigens niks gevonden). Voor Tomb Raider 3 zullen ze Wien ongetwijfeld casten, Angelina Jolie eat you heart out.
We zijn tevens minimaal 10 kilo afgevallen want het was er f**k heet.

Toch heeft het er ook 2 uurtjes kei hard geregend. Dan maar amuseren met de plaatselijke kindertjes. Eerst geef je al je snoepgoed weg, dan koopje nieuw snoepgoed en geef je dat ook weg en dan wordt het tijd om creatief te worden. Met 2 pennen en een een paar stukjes papier hebben we met zijn vieren een groep van 20 kindertjes 2 uur geentertaind. We hebben vleigtuigjes gevouwen, bootjes genutseld, en van die happertjes waar je nummers in schrijft en dan met de vingers erin heen en weer beweegt (succes nummer trouwens). Een hele leuke ervaring en een welkome afwisseling van alle tempels.

De dag erna zijn we ook nog in Siem Reap geweest om vervolgens onze toch richting Bangkok weer in te zetten. De Cambodjanen hadden iets nieuws voor ons in petto. Het spelletje busje wisselen. Busje in, busje uit , nieuw busje in, busje uit, stopppen, tijd om te eten, busje kapot, nieuw busje, busje uit om te eten, busje in, hobbelen over stof, busje kapot, busje maken, tijd om te eten. Nieuw record: 8 uur later was daar de grens.

Cambodja is echt een heel mooi land met uitgestrekte rijstvelden, veel, heel veel lachende kindertjes, en vriendelijke mensen. Maar het is tevens het meest achtergestelde land waar wij nu zijn geweest. Alles is stoffig en vuil, troep op de straat en veel kapote dingen. In dat opzicht is Vietnam al een heel stuk verder.

Onze volgende move is richting Chiang Mai waar we een kookcursus gaan volge en een Olifant trekking gaan doen. Voordat we 14 september naar Australie vertrekken zullen we de site nog 1 keer up-daten van uit een een Amazing Asia.

Groetjes Ons